Najpoznatija i originalna verzija ovog Zakona prvi put je primenjena 1516. godine u Bavarskoj
Nemci ozbiljno shvataju svoje pivo. Po glavi, Nemci popiju oko 104 litara piva godišnje, što Nemačku stavlja na četvrto mesto liste zemlja koje konzumiraju najviše piva.
Nemački Zakon o čistoći piva ili „Reinheitsgebot“, kako ga nemci nazivaju, je skup zakona uspostavljenih kako bi regulisali sastojke koji se koriste za proizvodnju piva. Ovi zakoni su se primenjivali u Nemačkoj i bivšem Svetom Rimskom carstvu. Najpoznatija i originalna verzija ovog Zakona prvi put je korišćena 1516. godine u Bavarskoj. Nakon što je 1516. godine usvojen ovaj Zakon, jedini sastojci koji su bili dozvoljeni za proizvodnju piva su bili voda, hmelj i ječam. Tada je uloga kvasaca za fermentaciju bila i dalje nepoznata, stoga su kvasci bili isključeni iz ovog Zakona i nisu se koristili u proizvodnji piva. Međutim, vremenom je Zakon izmenjen, što je dovelo do uvođenja niza drugih sastojaka, koji su bili odobreni od strane Zakona, za proizvodnji piva.
Prethodnik Reinheitsgebota usvojen je 1487. godine u Minhenskom vojvodstvu.Minhenski Zakon je usvojen širom Bavarske 1516. godine. Nakon što je usvojen u Bavarskoj, ovaj Zakon se polako širio i usvajao širom Nemačke. Zakon nije samo regulisao upotrebljive sastojke, već i cene po kojima bi se pivo prodavalo. Cene su regulisane kako bi se lakše upravljalo profitom koji su ostvarili prodavci piva. Bavarska se zalagala za usvajanje ovog Zakona u celoj Nemačkoj za vreme nemačkog ujedinjenja 1871. godine.Zakon su odbili pivari i potrošači koji nisu bili stanovnici Bavarske, no 1906. godine ovaj Zakon je prihvaćen u celoj Nemačkoj, bez mnogo protivljenja od strane građana. Osim Nemačke, Grci i Kinezi su dobrovoljno usvojili bavarske zakone.
